ΛΟΓΙΑ ΓΟΝΕΩΝ

MINDFUL PARENTING

Την προηγούμενη εβδομάδα στα Πρωτοβαδίσματα είχαμε την τύχη και την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε την κυρία Μαρία Δημητροπούλου Λόπεζ -ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλο και διδάσκουσα στο πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα ψυχολογίας. Το θέμα της ομιλίας της ήταν το mindful parenting και η διαχείριση του γονεικού στρες μέσα από την πρακτική της συνειδητότητας.

Η συμμετοχή των γονέων ήταν συγκινητική . Όσοι δεν καταφέρατε να παραβρεθείτε στην ομιλία, μου ζητήσατε να σας γράψω λίγα λόγια από όσα έμαθα και άκουσα από την κυρία Δημητροπούλου και με χαρά μου σας παραθέτω τις ενδιαφέρουσες και χρήσιμες σημειώσεις μου από την παρουσίαση της.

Η συνειδητότητα ή mindfulness είναι μια φυσική ικανότητα που διαθέτει ο άνθρωπός να μπορεί να συνειδητοποιεί τι συμβαίνει στο παρόν και να βιώνει με πληρότητα την κάθε στιγμή. Ακούγεται εύκολο αλλά μέσα σε έναν σύγχρονο γονεικό ρόλο και στους έντονους και βιαστικούς ρυθμούς της καθημερινότητας σπανίως είμαστε συγκεντρωμένοι στο παρόν. Συνήθως ανησυχούμε ή αγχωνόμαστε για τις καθημερινές δουλειές και υποχρεώσεις τόσο πολύ με αποτέλεσμα περισσότερο να αντιδρούμε με έντονο συναίσθημα και φόρτιση αντί να ανταποκρινόμαστε συνειδητά σε ανάγκες.

Εντυπωσιάστηκα από την παρομοίωση που χρησιμοποίησε η κυρία Δημητροπούλου  όπου σύμφωνα με έρευνές,  οι ορμόνες τα συναισθήματα και το άγχος που νιώθει ένας γονιός όταν το πρωί έχει να ετοιμάσει το πρωινό , τα παιδιά για το σχολείο και να φτάσει στην δουλειά του χωρίς να αργήσει... είναι ίδια με την παραγωγή ορμονών και την συναισθηματική φόρτιση του εγκεφάλου μας όταν μας κυνηγάει εάν λιoνταρί στην ζούγκλα. Φανταστείτε το ότι βάζουμε τον εαυτό μας σε πολλές τέτοιες στρεσογόνες καταστάσεις μέσα στην ημέρα και για πολύ καιρό,  πόσο ολέθριες μπορεί να γίνουν οι συνέπειες του άγχους για την ζωή μας!

Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας και να χαλαρώσουμε, να δώσουμε χώρο να " είμαστε" παρόντες αντί να " κάνουμε"  συνεχώς πράγματα. Να εξασκηθούμε στην συνειδητότητα του παρόντος-  mindfulness., χωρίς κριτική και χωρίς προσδοκίες. Με αποδοχή και εμπιστοσύνη, με υπομονή , συμπονετικότήτα, ενσυναίσθηση και γιατί όχι ευγνωμοσύνη.

Πώς;

We can train ourselves to slow down, to pause more, to give space for some ‘being’  instead of always ‘doing’

Με απλές τεχνικές διαλογισμού και διαχείρισης άγχους, εστιάζοντας την προσοχή μας σε κάτι απλό όπως στο σώμα μας και την αναπνοή μας που θα μας επαναφέρει στο παρόν και θα μεταμορφώσει την ζωή μας από αγχωτική αγγαρεία σε ευχαρίστηση.

 Με τη μη κριτική παρατήρηση της αντίδρασής και την ενεργητική ακρόαση.

Αποφεύγοντας το multitasking, τα κινητά τηλέφωνα και τις ηλεκτρονικές συσκευές και προγραμματίζοντας ελεύθερο χρόνο χωρίς δραστηριότητες για τον εαυτό μας.

 Συνηθίζουμε να γκρινιάζουμε, να μαλώνουμε και να τσακωνόμαστε με τα παιδιά μας και μετά να νιώθουμε τύψεις. Οι τεχνικές της συνειδητότητας μας βοηθούν να αναγνωρίζουμε αρχικά τα δικά μας συναισθήματα που πυροδοτούν αυτές τις αντιδράσεις μας. Σταδιακά ανακαλύπτουμε πως να παρατηρούμε τον εαυτό μας και πως αντιδρούμε όταν είμαστε θυμωμένοι ή αγχωμένοι και να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα μας πριν φτάσομε να αρχίσουμε να φωνάζουμε και να απειλούμε τα παιδιά μας. Η διαχείριση του στρες και του άγχους μας βοηθά να ανταποκρινόμαστε με μεγαλύτερη ηρεμία σε συμπεριφορές που μας τσιγκλούν για να μας φτάσουν στα άκρα.

Για τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες που έχουν δυσκολίες στον ύπνο τους οι τεχνικές του mindfulness μπορούν κι εκεί να βοηθήσουν και τους δύο. Μαθαίνοντας πως να τράβας την προσοχή σου σε διαφορά σημεία του σώματος σου, μέσω της αναπνοής και του καθοδηγούμενου διαλογισμού , εξασκούμαστε στο να απομονώνουμε τις σκέψεις που μας κρατάνε ξύπνιούς, κατευνάζουμε την αδρεναλίνη και την υπερδιέγερση ηρεμούμε και εναρμονίζουμε το σώμα με το νου, ερχόμενοι σε επαφή με την φυσική κούραση του σώματος μας.

Στο σημείο αυτό προτείνω και ενα βιβλίο  τις  Ιστορίες για καληνύχτα θα γράψω σε άλλο άρθρο γι’ αυτό.

Οι αρχές της συνειδητότας- mindfulness βοηθούν την οικογένεια να επικοινωνεί καλύτερα. Συχνά είμαστε τόσο απορροφημένοι στις σκέψεις μας κι αυτό μας εμποδίζει να συνδεθούμε πραγματικά με τους άλλους και τις ανάγκες τους. Η εξάσκηση στην συνειδητότητα μας επαναφέρει στο παρόν και φροντίζει  τις σχέσεις μας με τους άλλους, δίνοντας τους χώρο και χρόνο να μας μιλήσουν και να εκφράσουν τις ανάγκες , τους φόβους και τα πραγματικά τους συναισθήματα. 

Συνειδητός γονιός δεν σημαίνει  " τέλειος γονιός" . Δεν είναι εύκολό αλλά απαιτεί εξάσκηση. Κάποιες μέρες είναι πιο εύκολες κάποιες πιο δύσκολες αλλά πάντα θα μπορείς να προσπαθείς να κάνεις διαφορετικές επιλογές και να επιλέγεις το παρόν.

Ο Συνειδητός γονιός αφήνει στην άκρη τις τύψεις, την ντροπή και τα λάθη του παρελθόντος και επικεντρώνεται στο παρόν. Αποδέχεται αυτό που συμβαίνει αντί να προσπαθεί να το αλλάξει ή να το αγνοήσει.

Ο Συνειδητός γονιός αναγνωρίζει τα συναισθήματα του, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θυμώνει ή δεν αγχώνεται φυσικά και νιώθει όλα τα αρνητικά συναισθήματα αλλά δρα συνειδητά και όχι απερίσκεπτα.

Συνειδητός γονιός σημαίνει ότι αποτελώ το μοντέλο για τα παιδιά μου. Ακόμα κι ένα άτομο στην οικογένεια να αρχίσει να εφαρμόζει την συνειδητότητα αμέσως γίνεται πρότυπο θετικής  συμπεριφοράς. "Συμπεριφέρομαι στους άλλους όπως εγώ θα ήθελα να συμπεριφέρονται στον εαυτό μου" Με έμμεσο τρόπο γίνομαι το πρότυπο που  ενθαρρύνει την ακρόαση, την αποδοχή τον διάλογο και την ενσυναίσθηση βοηθώντας την συνύπαρξη και την οικογενειακή ζωή.